hällefors – Leven in Zweden

Na het Isstjärnan ijsfestival

De afgelopen weken werden we geconfronteerd met een bloggers dilemma. Over het algemeen gebeuren er genoeg dingen in ons leven om af en toe een artikel over te posten. Maar als er echt iets heel groots en belangrijks gebeurt, iets waar dus ook veel over te melden valt, dan is er geen tijd om erover te schrijven. Daarom hebben we de afgelopen tijd niets meer gemeld over het Isstjärnan ijsfestival wat wij mede organiseerden en nu is er eigenlijk veel te veel over Isstjärnan te melden.

Een samenvatting dus maar.

Kort na nieuwjaar

We beginnen met ijs te “oogsten” dus bijna ieder weekend op het ijs aanwezig en helpen met ijs uit het meer halen en verder natuurlijk fotograferen en filmen.

Half januari

De eerste workshops op het ijs. Zie ook onze post over Chalmers en de Dagis

Begin februari

Het terrein begint vorm te krijgen en er moet heel veel sneeuw geruimd worden. Een ongelofelijke hoeveelheid hulp komt van de lokale bevolking.

Derde week februari

Isstjärnan is officieel begonnen en bijna 70 leerlingen van de Hällefors Folkhögskolan werken aan sculpturen op het ijs. De eerste kunstenaars zijn ook gearriveerd.

Laatste week februari

De tweede week van Isstjärnan en het festival is in volle gang. De vliegeraars uit Nederland hebben enkele succesvolle vliegerdagen. Vooral dinsdag en woensdag waren extra zonnige dagen.

Jack Breed is met hulp van Alida Beekhuizen volop bezig met haar slang. Het is goed te zien dat Kasper en Anne Charline in korte tijd het werken met ijs in de vingers hebben gekregen. Fernando is klaar met zijn voorbereidingen en zijn “leaving traces” bloemen toveren iedere keer weer een verraste glimlach op de gezichten van de bezoekers. De familie van Boeckel is met vijf man bezig aan hun ” verloren gezichten ” project. Een project dat vanaf de eerste dag al fascinerend was.

Robert Jan Leerink werkt aan zijn onderzeeër, een project met een knipoog naar Captain Benny Sörensen. de captain is een van de organisatoren en dankt zijn bijnaam aan de vlotvaarten die hij verzorgd over de Svartälven rivier.

Ronnie Holst is dan al ruim klaar met zijn spookhuis en gedurende het festival is zijn project uitgegroeid tot een samenwerking met onze buurvrouw. Zij kwam samen met haar man al ver voor het festival begon een paar blokken ijs halen. Ze heeft die in haar voortuin tot een sculptuur bewerkt en daarna weer teruggebracht naar het festival terrein om samen met Ronnie Holst een compleet project te realiseren.

27 februari

De laatste dag van Isstjärnan. Beetje sneeuw en helaas de eerste dag met temperaturen rond nul. Geen problemen met de sculpturen maar op een paar plekken kwam er wat water op het ijs te staan . Er moest dus wat geïmproviseerd worden met sneeuw dammetjes en planken. Maar het allerbelangrijkste is dat er de hele dag constant bezoekers waren die ondanks het niet zo prachtige weer Isstjärnan kwamen bezoeken. Om zes uur begon de slotavond. Alles was prachtig verlicht met marchallen. De burgemeester verzorgde het openings woord en daarna ging het echt loos. Alle kunstenaars en hun werk werden aan het publiek voorgesteld geaccentueerd door vuur effecten van Robert Jan Leerink en Olov Nylander. Vervolgens was er een optreden van vuurkunstenaars uit Örebro begeleid door live muziek van de band van de Kulturskolan. De avond werd afgesloten door een grote groep sneeuwscooters. Onder leiding van Rikard kwamen zij met hun grote lichten in formatie over het meer aan rijden en vlakvoor het Isstjärnan terrein stelden zij zich op in een rij. Een laatste vuureffect van Nylander was het definitieve einde van deze mooie show. Veel bezoekers bleven nog lange tijd de verlichte sculpturen bekijken.

Na het festival

Na de slotavond bleek Isstjärnan nog steeds niet echt afgelopen. Het was de hele week erg mooi weer en er kwamen steeds bezoekers om de sculpturen te bekijken onder het genot van koffie uit zelf meegebrachte thermoskannen.

Tijdens het festival heb ik elke dag een video update op youtube geplaatst. Het bleek een groter succes dan ik had gedacht.Ik kreeg iedere dag commentaar op het filmpje van gister. De Folkhögskolan begon zelfs iedere dag met het filmpje op de beamer voordat men weer op het ijs aan het werk ging.

Hier is de link naar het Isstjärnan youtube channel. De dagelijkse video verslagjes en een aantal filmpjes van de voorbereiding.

Tot slot

Alles bij elkaar was het een ongelofelijke ervaring om aan dit festival mee te werken. Het was en is nog steeds een prachtige inburgerings cursus. Ik heb heel veel nieuwe mensen leren kennen en een heleboel mensen beter leren kennen.

Als je vragen hebt over Isstjärnan 2011, aarzel dan niet om contact met ons op te nemen.

En natuurlijk nog wat plaatjes. De luchtfoto’s zijn gemaakt door Henk Breedland, met hulp van Menno Bos en Erik Wietzes.

Vast

Het gebeurd iedereen een keer.

Vanmorgen lekker tijdig boodschappen gaan doen en omdat het mooi zonnig weer was, dachten we : we rijden terug langs het meer ipv over de weg. We dachten dat de sneeuwschuiver die hier door de straat rijd ook dat hele pad meenam.Helaas na 6 kilometer werd de weg erg slecht, veel sneeuw, een smal pad en diepe sporen. Je kunt daar nergens keren dus bleven we maar doorrijden. Paul had nog steeds veel vertrouwen in onze auto met de “spijker-banden”.

Na 2 diepe gaten kwam de derde en daar bleven we helaas in steken. We hadden geen schep achterin en konden dus niks beginnen. Er woont daar niemand in de winter dus de enige oplossing was dat ik naar huis zou lopen (ong. 2 1/2 km.) en daar een schep zou gaan halen.

Zo gezegd zo gedaan. Na veel sneeuw scheppen het weer geprobeerd maar er draaide maar 2 wielen.(Bij onze auto moeten ze allemaal draaien) De hele onderkant van de auto werd “opgetild” door de harde sneeuw en de wielen hadden dus geen grip meer. De weg was zo smal dat je amper met de schep onder de auto kon komen waardoor het een hele klus werd. Weer geprobeerd te starten, maar het lukte weer niet om eruit te komen.

Uiteindelijk Alexander, onze buurman gebeld om te vragen of hij met z’n quad ons eruit zou kunnen trekken. Hij zou met een half uurtje komen. Wij nog ijverig doorgeschept en gelukkig zijn we uiteindelijk met de hulp van Alexander en het duwen van de buurvrouw (die langs kwam wandelen) en mijzelf eruitgekomen. 100 meter verder was het pad wel geschoven en dus zijn we na een paar uur veilig thuisgekomen. Wel vermoeiend.

Ze zeggen hier in Zweden altijd dat je pas een echte Zweed bent als je een keer van de weg gegleden bent.

Ik vind dat vastzitten midden op de weg ook geldt.

Ev.

Isstjärnan, De IJsster

Isstjärnan, Zweeds voor “de IJsster”, is de naam van een winterfestival dat dit jaar voor de tweede maal word gehouden op het Sörälgen meer vlakbij ons huis. Ik heb het er al een keer over gehad, maar het word tijd dat ik er meer over uitleg.

Tijdens Isstjärnan dat van 15 tot 27 februari plaats vind, is er van alles te doen en te beleven. Er komen kunstenaars uit België, Spanje, Nederland en Zweden om met ijs en sneeuw te werken. De reddingsdienst komt een demonstratie geven over diverse technieken die je kunt gebruiken om te helpen bij ongevallen op het ijs. Er word een schaats baantje voor kinderen aangelegd. Er komen vliegeraars uit Nederland die, behalve het geven van demonstraties gedurende het hele festival , ook deel uit zullen maken van de eind show op de 27e februari. Gedurende het festival is er gelegenheid om aan workshops deel te nemen.

Dit jaar zijn wij met ons bedrijf Mandemekee een van de vier organisatoren van Isstjärnan. Samen met Uta Riedel van Sikfors Herrgärd, Els en Sico Dob van Hällefors Vandrarhem Älghornet, Benny Sörensen van Good4U en een heleboel vrijwilligers uit de buurt, zijn we aan het werk om het festival tot een succes te maken. Het is voor ons een geweldige kans om hier aan mee te kunnen werken. We ontmoeten weer veel nieuwe mensen en samen op het ijs bezig zijn is een mooie gelegenheid om veel Zweeds te spreken.

We zijn al weer volop bezig op het ijs. Er moet sneeuw geruimd worden en er moeten natuurlijk heel erg veel blokken ijs uit het meer gehaald worden. Daarbij is de hulp van vrijwilligers onontbeerlijk. Ze zijn in grote getalen met quads en sneeuwscooters aanwezig om de blokken ijs te transporteren en sneeuw te ruimen. Tegelijkertijd is Sörälgen een soort ontmoeting plaats aan het worden. Het hele weekend is het een komen en gaan van belangstellenden, die komen kijken hoe het er mee staat. Er waren zelfs mensen uit Örebro op visite.

Vorige week is er al een groep van bijna 40 studenten van de Chalmers University uit Gotenburg langs geweest voor een workshop, het was voor hen een geheime opdracht. Het enige dat ze wisten was dat ze buiten meubelen en verlichting moesten ontwerpen. Pas toen ze bij het meer aan kwamen bleek dat ze dat van ijs moesten maken.

Mocht je nog geen plannen hebben voor de voorjaarsvakantie, denk dan eens aan een weekje Hällefors met ons festival Isstjärnan en op de 27e de grote slotshow.

Rond diezelfde periode vind er nog een ijsfestival plaats hier vlakbij. In Grytthyttan organiseert EuropeanArtists ook een sneeuw, ijs en kunstfestival onder de naam Isflamma. Dat is dus nog een extra reden om deze kant op te komen.

Hierbij nog wat linkjes betreffende het Isstjärnan winterfestival:

En natuurlijk weer wat plaatjes.

Een verjaardag, een premiere en de kerstman.

Gister hadden we een boel leuke dingen te doen . De dag begon met de verjaardag van onze buurman. We waren uitgenodigd om zijn verjaardag mee te vieren met koffie en taart in Grythyttan. Dat was leuk en gezellig. Het cafeetje waar we hadden afgesproken kende we nog uit de tijd dat we nog huizen aan het zoeken waren. Inmiddels heeft het een andere eigenaar en is het veel gezelliger en sfeervoller geworden.

Daarna terug naar Hällefors omdat er daar in de Pekås de officiële release zou plaatsvinden van een “Nostalgi DVD”. Dat is een serie DVD’s met histories film en fotomateriaal uit bepaalde steden hier in de omgeving. Inmiddels is er al van een groot aantal plaatsen uit de buurt zo’n DVD verschenen. Enar Karlsson de maker van de de documentaires was aanwezig om de DVD van Hällefors 70-er jaren te presenteren.

En dan weer terug naar Grythyttan waar de kerstmarkt inmiddels begonnen was. En was het leuk? Ja het was leuk. Het is wel te merken dat we hier nu al wat langer wonen. De meeste kraampjes ga je herkennen van voorgaande markten. Voor ons word zo’n markt wat het voor alle andere waarschijnlijk altijd al was, een plaats waar je elkaar op een gezellig manier ontmoet. Na iedere twee stappen die je zet kom je een bekende tegen. Vaak Nederlanders, maar gelukkig ook veel Zweden waarmee we gelukkig al in staat zijn om een klein praatje te houden.

Paul

Friskis & Svettis

Sinds 3 weken ga ik naar de sportschool hier in Hällefors. Sportschool is wel een beetje een groot woord, het is de sportzaal van een school. Er zijn geen apparaten, gewichten etc. maar het is wel een fikse training.

Friskis & Svettis is een organisatie in Zweden die bestaat uit 156 non-profit sport verenigingen. Elke vereniging is verantwoordelijk voor zijn eigen financiën. De inkomsten komen uit contributies en evt. andere activiteiten zoals bv locale activiteiten. Alle binnen gekomen gelden komen tengoede aan de organisatie. De non-profit instelling is de primaire succes factor. Op dit moment zijn er ong. 480.000 leden.

We gaan met een clubje van 5 bekenden ( Maaike, Tina, Els, Anita en ik ) dus dat is op zich al gezellig. Het totale aantal sporters verschilt nogal, op dinsdag- en zondag avond is het druk ( een man of 40 ) en op de donderdag zijn er ongeveer 25 deelnemers.

We doen een combinatie van aerobics en div. krachtoefeningen . De les duurt een uur : 5-10 min. warming-up, 45 min. oefeningen en een minuut of 5 cooling down. Het tempo ligt erg hoog, je hebt niet eens tijd om water te drinken. ( als je wilt kan dat natuurlijk wel, maar de les gaat door )

Ik dacht nog dat het goed zou zijn voor m’n “integratie”, maar iedereen komt net voor aanvang binnen, er is geen pauze en iedereen gaat na de les meteen weer naar huis. Niks geen koffie of thee.

De eerste keren was het natuurlijk even wennen. De meesten kennen het programma en gaan zodra ze een nieuw muziekje horen meteen over op een andere oefening. Wij staan dan nog even in een afwachtende houding : wat gaan we nu doen. De eerste 2 lessen waren wel erg grappig, iedere keer als Maaike en ik in de gaten hadden hoe de oefeningen en pasjes precies gingen, kregen we weer een nieuw muziekje en nieuwe oefeningen en dan kregen we de slappe lach.

We gaan zeker 2 keer : dinsdag & donderdag avond. Als het even kan gaan we ook op zondagavond ( je kunt 6 avonden gaan). De dinsdagen zijn iets makkelijker en de donderdag- en zondag-avond zijn zwaar. We hebben een abonnement t/m 15 dec., daarna stoppen de lessen want dan begint de kerstvakantie van de scholen hier en is het gebouw dus dicht. Vanaf de 2e week van januari beginnen de lessen weer en dan nemen we nog 1 x een abonnement voor 3 maanden. De zomermaanden gaan we niet want dan is het ‘s avonds alweer licht en kun je buiten weer van alles doen.

De kosten zijn Sek 350,- per 3 maanden ( ong. € 34,- ). In vergelijking met Nederland is dat dus erg goedkoop. In Grythyttan is er een “echte” sportschool. Hier hebben ze meerdere apparaten en je kunt er op flexibele tijden trainen. Eigenlijk zou ik daar wel naartoe willen maar het is 24 km. rijden ( heen & terug ) en gezien de aankomende winter met de soms lastig begaanbare wegen blijven we deze maanden nog maar in Hällefors.

Oja, Friskis & Svettis is vrij vertaald zoiets als gezond & zweten.

Ev.

Goedkope Nicolaas

Billiga (goedkope) Nicklas is een winkel in Hällefors die ongeveer een combinatie is van Xenos, Scapino, Praxis, Aldi en natuurlijk de Action.

De winkel is alleen op zaterdag en zondag open maar waarschijnlijk de best lopende zaak in het dorp. Voor velen is het een vast weekend uitje om even te gaan snuffelen bij Nicklas

Het is er een beetje een rommeltje, maar soms vindt je er precies wat je nodig hebt. Als je echt iets leuks ziet, moet je er meteen meer van kopen want vaak zijn de spullen er het volgende weekend niet meer.

Gisteren zijn we er weer even geweest. We moesten nog even naar de supermarkt en dan loop je ook even bij de Billiga binnen.De naam is goed, want de spullen zijn goedkoop maar helaas hebben we ook al wel meegemaakt dat “ goedkoop duurkoop is “.

Helaas waren de spullen die we wilden kopen, brandgel en kattenbak grid, er niet, maar zoals altijd ga je toch niet met lege handen naar huis.We hebben o.a. leuke stof gekocht om de stoel in Paul’s kantoor opnieuw te bekleden, een mooie rieten mand ( voor een extra houtvoorraadje naast de kachel ) en een adventskalender ( met achter ieder vakje een chocolaadje ).

Blijft toch een leuk mini-uitje, zeker met het miezerige weer van gisteren waarbij je niet echt veel in de tuin kunt doen.

ev.